Leuk, zo´n hatch.

Klerebeesten.

Flyfishing the low country.

Sinds 27 maart jongstleden (niet toevallig samenvallend met mijn 29ste verjaardag) ben ik trots eigenaar van een vliegenhengel. Een lichte AFTMA #4-6 (ik prefereer de term "viertje".) van acht voet, gemaakt door het mij tot voor kort onbekende merk Jenzi is met dank aan betere helft en vrienden in mijn bezit gekomen. Hoewel ik vanaf ongeveer mijn elfde vis, zag ik tot ongeveer twee jaar geleden vliegvissen als iets dat eigenlijk vooral tot zijn recht kwam tijdens het vissen op vissoorten als forel en zalm. Ik wist dat er in Nederland wel anderhalve idioot met een vliegenlat aan de waterkant stond, maar zag dat toch altijd een beetje als een Voetballende Amerikaan. Een beetje verdieping leerde echter dat je ook in Nederland uitstekend uit de voeten kunt met zo'n wapperende waslijn aan een stokje en gevoed door verhalen van vissers die ik ontmoette, boeken van helden als Gierach en natuurlijk de gehele magie en mystiek die het vliegvissen omringde speelde ik eigenlijk al een jaar lang met de gedachte eens een keer de overstap te gaan maken. Laten we wel wezen, de VS hebben immers dit WK ook weer de poulefase overleefd.

Alle begin is moeilijk, en als dat voor iets geldt, dan is het wel voor vliegvissen. De weg naar de eerste bescheiden succesjes bleek een moeizame en frustrerende. De lijn in de lucht houden en enigszins gestrekt uitwerpen bleek in een boomloos en windstil weiland nog redelijk te gaan. Eenmaal aan de waterkant was het echter andere koek. Ten eerste bleken elzen, wilgen, gras en riet voor plantensoorten die in mijn flora niet als carnivoor te boek staan behoorlijke vliegenvangers. Ten tweede was daar ineens de wind, die uiteraard altijd precies in de verkeerde richting blies. Dit overigens vaak met het eerste tot gevolg. Ten derde raakt een lijn een stuk makkelijker in de knoop als je hem heen en weer zwaait, dan wanneer je hem slechts uitwerpt en eventueel meteen weer binnenhaalt, zoals dat bij de andere takken van visserij gebruikelijk is. Vaak bleek het in de war slaan van de leader zich ook uitstekend te combineren met punt 1. Ten slotte was er natuurlijk die enkele keer dat de nimf of droge vlieg wél goed in het water terechtkwam, in de geen velden of wegen vis te bekennen. Tel daarbij incidenten als een losvliegend topdeel van de hengel en het daaruit voortvloeiende natte pak om het terug te halen en het mag achteraf een wonder heten dat de Jenzi niet vroegtijdig uit frustratie op mijn knie is versplinterd.


Maar de aanhouder wint gelukkig. Mijn eerste vangst was dit koddige kleine roofbleitje op een redtag-nimfje. In een polderslootje nota bene.





Alvers en kleine ruisvoorns zouden weldra volgen. Ik begon er zo langzamerhand in te geloven. Mettertijd ontdekte ik ook steeds meer watertjes in de buurt die zich uitstekend leenden voor het vliegvissen. Ondiepe heldere slootjes, plasjes en uitlopers van grotere wateren waar zich een keur aan vissoorten ophield die vaak op zicht te bevissen bleken. Zo maakte mijn hart een jubelsprongetje toen op een zonnige vrije middag in het staartje van april deze ruisvoorn van 26 cm mijn emergertje van het oppervlak griste en het viertje voor het eerst een beetje krom stond.







Zo werd er op verschillende locaties verder gevist en langzaam maar zeker druppelden de vangsten binnen. Het leeuwendeel ruisvoorns van rond de 20cm, gevangen op #18 midges en ander klein droog spul, maar ook baarsjes en jonge windes wilden zich weleens vergissen in een nimfje.


Afgelopen vrijdagavond ben ik er weer eens op uit gegaan. (Alhoewel, erop uit, het water van mijn keuze bevindt zich nagenoeg in mijn eigen straat!) Op een droog muggenpatroontje werden twee jonge windes verschalkt. Leuk, maar eigenlijk wilde ik de scholen brasems die net buiten mijn bereik onder de overhangende takken aan het kolken waren een een nimfje voor de neus werpen. Met het zonnetje in de nek en de wetenschap dat het water nog geen halve meter diep was gingen de pantoffels uit en ging ik in mijn korte broekie en m'n blote kakken het water in om zo de brasems een nimf te kunnen presenteren. Lange tijd leken ze niet geinteresseerd, tot er in in letterlijk 5 minuten 3 brasems toehapten. En helaas na een paar bonken aan de andere kant van de lijn weer losschoten. Brasem nummer vier bleef echter hangen en wilde zelfs nog wel even kortstondig laten weten dat er een slip op mijn Orvis-reeltje zat alvorens ik 'm met de hand kon landen en fotograferen.





Blootvoets wadend in een uitlopertje van een laaglandrivier, nog binnen de bebouwde kom van één van de grotere steden van ons land, vissend op brasem;


Flyfishing the low country. I'm hooked.

Beesies, Beesies, Beesies...

Er is de afgelopen week in de media veel te doen geweest rondom het vissen met de Beesies, de lollige pluizige WK-gadgets die de grootgrutter uit Zaandam momenteel cadeau doet bij elke 15 euro aan boodschappen. Dit heeft er toe geleid dat ik afgelopen week mijn kunstje heb mogen vertonen in een uitermate hilarisch item in Hart van Nederland op SBS6 en dezelfde avond nog mocht aanschuiven bij U Vandaag, het regionale nieuwsprogramma van RTV Utrecht.

Eerst maar even de linkjes naar de beide uitzendingen:

http://www.hartvannederland.nl/nederland/2010/beesies-zijn-perfect-visaas/ en

http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/244099

en dan nu een stukje historie:

Toen ik de dingetjes voor het eerst zag rook ik direct vis. Snoek uiteraard, want een ruisvoorn verwachtte ik er niet op te vangen. Mijn eerste Beesie werd zonder verdere aanpassingen opgeleukt met twee dreggen en verdween eigenlijk meteen in één van mijn kunstaasdozen om hier zijn moment af te wachten. Twee dagen later ging ik het internet eens af om te zien of er nog meer snuiters vangpotentie in het Beesie zagen. En jawel, uitgerekend de schrijver van mijn favoriete Nederlandse vliegvisblog (erikdenoorman.com) besteedde aandacht aan het binden van een snoekstreamer met het ding en ook op roofvisforum.nl was er inmiddels een topic geopend. Vangsten waren er echter nog niet gemeld. Dit wekte behalve vertrouwen ook de nodige bewijsdrang en precies twee weken en een paar uur geleden was het dan zover. Beesie mocht te water op een katerige zondagmorgen.

Een rondje langs een water bij mij in de buurt leverde lange tijd niets op. Bijna uit balorigheid hing ik het Beesie aan de speld. De hoop op snoek had ik eigenlijk al opgegeven, maar dan zouden we op z'n minst kunnen lachen om dat oranje ding in het water. Maar uitgerekend het Beesie leverde op de valreep de eerste aanbeet op; een snoek van zo'n 80cm schoot vanuit de lelies te voorschijn en stortte zich op het hulpeloze oranje ding. De snoek ging flink tekeer toen ze doorhad dat ze dat beter niet had kunnen doen, maakte een paar goeie bokkesprongen en stoof meerdere malen de leliebedden in. Met winst tot gevolg, want ze wist zich van het Beesie te bevrijden voor ik haar kon landen. Normaal zou ik gebaald hebben, maar nu vond ik de hele situatie zo grappig dat ik de bijna-vangst als pure winst zag.

Met partner in crime vismaat Ernst ging ik terug naar huis om de Beesies verder te gaan perfectioneren. Want nu zou er gevangen gaan worden ook. Met gelijke delen visattributen en de naaidoos van moeder de vrouw lagen er een halve fles cola en 5 sigaretten de man later ineens 3 visbare Beesies op het keukenblad.

Uiteraard moesten ze meteen uitgeprobeerd worden, dus gingen we zo snel mogelijk weer naar de waterkant, waar het na een krap halfuurtje raak was. De snoek miste in eerste instantie met veel geplons, maar pakte 2 worpen later alsnog. En bleef deze keer wel hangen, zodat de vis fatsoenlijk kon worden geland.

Lachen, gieren, brullen; we hadden snoek gevangen op een Beesie.

Ik vond het hele voorval bijzonder komisch, maar zag er in eerste instantie geen nieuwswaarde in. De foto's belandden "slechts" op Roofvisforum en mijn Facebookpagina. M'n jongste broertje stuurde de foto's echter zonder mijn medeweten naar het beruchte Dumpert.nl (http://www.dumpert.nl/mediabase/993031/9a171a02/snoek_vangen_met_beessies.html) en belde me de volgende dag lachend op om te vertellen dat ik daar maar eens een kijkje moest nemen. Niet veel later ontving ik via Roofvisforum een berichtje waarin me werd verteld dat Topvisser.nl mijn foto's had geplaatst en aan de hand van de foto's een wedstrijd had uitgeschreven om een zo mooi mogelijke roofvis te vangen aan een Beesie. De beheerder was nog op zoek naar de visser op de foto's, dus ik heb de beste man, die Juul bleek te heten en een gezellige praatgrage kerel bleek te zijn, een mailtje met tekst en uitleg gestuurd. Juul liet me weten dat hij één en ander groots aan zou pakken en het leuk zou vinden als ik zou jureren in zijn wedstrijd. Ik vond het uiteraard allemaal prachtig.

De ernst van de zaak werd me enkele dagen later pas duidelijk toen er in de verschillende landelijke dagbladen ineens berichten verschenen over mijn vangst en de wedstrijd. Mijn naam werd nota bene genoemd, al was het in de meeste berichten in de verkeerde context. Diezelfde ochtend werd ik gebeld door Juul. SBS6 wilde een item gaan opnemen over het vissen met de Beesies en zou graag willen dat ik present was. Zodoende de middag vrij genomen om in bont gezelschap en met cameraploeg wat beesies te bevochtigen aan de Amstel. Na een uitermate vermakelijke paar uurtjes belde RTV Utrecht me of ik die avond nog kon langskomen in hun studio. Met het nodige haastwerk lukte dat, mocht ik een praatje doen en kon ik me daarna met chips en cola gaan opmaken voor een avondje voor de buis.

Overigens vernam ik zaterdagmorgen van mijn locale hengelboer dat ook hij en eerder genoemde Erik de Noorman komende week met een ploeg van RTV Utrecht op pad zullen gaan om een dagje te gaan vissen met de Beesies. Stay tuned dus!

test 1,2.

Zo. Een blog. Hoewel ik in alle eerlijkheid nog niet kan zeggen dat ik de mogelijkheden van deze website volledig doorheb, moet een eerste berichtje toch maar eens een feit worden. Met name het visuele aspect, daar gaan we nog wel een keertje aan sleutelen.

Enfin, zoals de titel al aangeeft zal deze blog voornamelijk een vergaarbak worden - in woord en beeld- van mijn belevenissen rondom het water. En dat zullen in de regel visavonturen zijn. Maar sta niet raar te kijken als er zo af en toe een verdwaalde vogel of insect voorbijkomt. Ook kan ik niet beloven dat er niet af en toe eens een bordje voer de revue zal passeren. We zien het allemaal wel toch?